MiG-21F-13
Wprowadzenie samolotów MiG-21 do uzbrojenia polskiego lotnictwa było milowym krokiem w jego rozwoju. Możliwości bojowe tej konstrukcji o kilka klas przewyższały wszystkie dotychczas używane samoloty. Wszyscy zachwycali się nowym samolotem. Samolot miał prostą konstrukcję i dobre osiągi techniczne. Polska rozpoczęła ich użytkowanie od zakupu 25 maszyn w wersji MiG-21F-13. Miały jednak szereg wad min. brak pokładowego radaru i możliwości przenoszenia naprowadzanych radiolokacyjnie rakiet klasy powietrze-powietrze.
Jednak zaraz po nich pojawiły się MiG-21P. To one na listach zakupów zastąpiły dostarczoną pierwszą wersję. Dla pułków myśliwskich jeszcze w 1961 r. zamówiono transzę 190 MiG-21F-13. Pierwszy egzemplarz pojawił się w Centrum Szkolenia Lotniczego (CSL) w Modlinie już połowie 1961 roku. Kolejnych osiem we wrześniu 1962 r. a 16 ostatnich w 1963 r. Dostawy wstzymano ze względu na pojawienie się w radzieckiej ofercie dla sojuszników z Układu Warszawskiego nowocześniejszej wersji samolotu MiG-21P. W 1962 r. kiedy trzeba było składać zamówienie na lata 1963-1965 , zdecydowano, że 190 maszyn zostanie dostarczonych w nowym wariancie. Natomiast samoloty MiG-21F-13, zakupione łącznie w liczbie 25 egzemplarzy, miały być traktowane jako sprzęt szkolny dla pilotów przesiadających się z Limów na MiGi.
W latach 1961–1962 nowa wersja najnowszej radzieckiej konstrukcji była oznaczana jako MiG-21P. Liczbę 190 maszyn przekazano jako zamówienie w grudniu 1961 roku. Dostawa tych maszyn miała zostać zrealizowana w latach 1962–1965. Ta liczba miała wystarczyć do wyposażenia w ten typ aż 16 eskadr w dwunastu pułkach myśliwskich w Wojskach Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju (od kwietnia 1962 roku Wojska Obrony Powietrznej, a od października 1962 roku Wojska Obrony Powietrznej Kraju (WOPK)) i czterech w Lotnictwie Operacyjnym (LO). Uwzględniono już w tym zestawieniu przejęcie 34. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego (plm) z Marynarki Wojennej, a stan maszyn potrzebnych dla szesnastu 12-samolotowych eskadr miały uzupełnić MiG-21F-13. W kwietniu 1962 roku, a więc już po reformie organizacyjnej polskiego lotnictwa wojskowego, planiści poszli o krok dalej. Do 1965 roku chcieli otrzymać także dostawy 30 szkolno-bojowych dwusterów MiG-21U, a na lata 1966–1970 zakładali zakup kolejnych 255 MiG-21P i 65 MiG-21U. Dałoby to możliwość przezbrojenia do końca dekady także drugich eskadr w pułkach myśliwskich. Takie perspektywiczne myślenie zatwierdziło w połowie lat 60. Naczelne Dowództwo Zjednoczonych Sił Zbrojnych UW.